مهرنوش رازقی، کارشناس میراث‌فرهنگی در یادداشتی نوشت: میراث فرهنگی، تاریخی طیف گسترده‌ای از دارایی‌های ملموس و ناملموس از جمله محوطه‌های باستان‌شناسی، بناهای تاریخی، صنایع‌دستی سنتی، فولکلور و آداب و رسوم می باشد  که در مجموع به هویت، تنوع و غنای بافت فرهنگی جامعه کمک می‌کنند.

مشارکت عمومی در حفاظت از بناها و محوطه‌های تاریخی نقش مهمی در حفاظت از میراث‌فرهنگی و اهمیت تاریخی یک ملت دارد.

بناها و آثار تاریخی نه تنها از نظر زیبایی شناسی ارزشمند هستند، بلکه دارای انبوهی از داستان‌ها و سنت‌هایی هستند که برای هویت یک کشور ضروری است و حافظه جمعی یک ملت محسوب می‌شوند، همچنین  سبب افزایش مسئولیت اجتماعی و تعهد اخلاقی افراد، جوامع و سازمان ها برای حفاظت و ارتقای میراث‌فرهنگی نسل‌های گذشته به نفع جوامع کنونی و آینده می‌شود.

بنابراین، مشارکت مردم در حفاظت از این سایت‌ها برای حفاظت و پایداری بلندمدت آنها ضروری است.

یکی از مزایای کلیدی مشارکت عمومی در حفاظت از بناها و محوطه‌های تاریخی، احساس مالکیت و غروری است که در جامعه ایجاد می‌کند. هنگامی که ساکنان محلی به طور فعال در تلاش‌های حفاظتی شرکت می‌کنند، ارتباط عمیق‌تری با میراث محیط اطراف خود برقرار می‌کنند و این به نوبه خود، احساس مسئولیت و تعهد بیشتری را نسبت به حفظ این آثار تقویت می‌کند و منجر به افزایش هوشیاری در برابر بی‌توجهی‌ها، خرابکاری‌ها و یا توسعه غیرمجاز می‌شود.

افزون بر این، مشارکت عمومی می‌تواند به نشر دانش در مورد اهمیت تاریخی و فرهنگی این آثار کمک کند. با مشارکت دادن جامعه در فعالیت‌های حفاظتی، فرصت‌های آموزشی به وجود می‌آید که به مردم این امکان را می‌دهد تا درباره تاریخ، معماری و اهمیت فرهنگی این آثار بیاموزند که این مهم  نه تنها سبب افزایش درک عمومی از میراث فرهنگی می‌شود بلکه فهم بیشتر از ارزش این دارایی‌ها را تقویت می‌کند و سبب جلب اطمینان افراد جامعه برای  همچنین، مشارکت عمومی می‌تواند دیدگاه‌های متنوع و ایده‌های نوآورانه را به روی میز بیاورد.

ساکنان محلی، مورخان، معماران، و گروه‌های اجتماعی ممکن است بینش‌ها و پیشنهادهای منحصر به فردی را برای حفاظت و استفاده مجدد از بناها و مکان‌های تاریخی (احیاء) ارائه دهند که این رویکرد مشارکتی می‌تواند منجر به استراتژی‌های حفاظتی جامع‌تر و پایدارتر شود که نیازها و آرزوهای جامعه را در نظر می‌گیرد و از نظر اقتصادی به جامعه کمک می کند و می تواند تأثیر مثبتی بر اقتصاد محلی، صنایع گردشگری، ایجاد شغل و توسعه کلی اقتصادی داشته باشد.

به این شکل که میراث‌فرهنگی می‌تواند به عنوان یک کاتالیزور برای ایجاد شغل و کارآفرینی عمل کند. حفظ و ارتقای اماکن تاریخی و صنایع‌دستی سنتی فرصت‌هایی را برای کارگران ماهر، صنعتگران، راهنمایان تور و کارشناسان فرهنگی ایجاد می‌کند که با سرمایه‌گذاری در برنامه‌های آموزشی و طرح‌های ظرفیت‌سازی، جوامع می‌توانند نیروی کار ماهری ایجاد کنند و می‌تواند از مدیریت پایدار و حفاظت از دارایی‌های میراث‌فرهنگی حمایت کند.

علاوه بر این، میراث‌فرهنگی می‌تواند الهام بخش کارآفرینی و توسعه کسب و کارهای کوچک باشد، زیرا افراد ممکن است کسب و کارهای مرتبط با گردشگری فرهنگی، محصولات صنایع‌دستی یا رویدادهای فرهنگی را راه‌اندازی کنند.

برای ترویج مشارکت عمومی در حفاظت از بناها و مکان‌های تاریخی، اجرای برنامه‌های آموزشی از سطح مدارس تا آموزشهای عمومی برای افراد، کارگاه‌ها و طرح‌های آموزشی ضروری است.

این فعالیت‌ها می‌توانند آگاهی را در مورد اهمیت حفاظت از میراث افزایش دهند و افراد را برای ایفای نقش فعال در حفظ میراث فرهنگی خود توانمند کنند. با پرورش فرهنگ یادگیری و قدردانی از میراث تاریخی، جوامع می توانند اطمینان حاصل کنند که این دارایی‌ها برای نسل‌های آینده ارزش‌گذاری و محافظت می‌شوند.

از دیگر جنبه‌های مشارکت عمومی  در میراث تاریخی ارتقای دسترسی و مشارکت در فعالیت‌های میراث فرهنگی برای همه اعضای جامعه است. این مهم شامل حصول اطمینان از اینکه مکان‌ها و منابع تاریخی برای افراد با پیشینه‌های مختلف قابل دسترسی است و فرصت‌های تعامل با میراث تاریخی برای همه در دسترس است. با ترویج فراگیری و تنوع در تلاش‌های حفاظت از میراث، جوامع می‌توانند اطمینان حاصل کنند که میراث تاریخی برای همه اعضای جامعه مرتبط و معنادار باقی می‌ماند.

سازمان‌های دولتی، وزارت میراث‌فرهنگی و مقامات محلی نیز نقشی حیاتی در تسهیل مشارکت عمومی ایفا می‌کنند. با ایجاد کانال‌های ارتباطی شفاف و مشارکت دادن جامعه در فرآیندهای تصمیم‌گیری مرتبط با حفاظت از میراث، این نهادها می‌توانند محیطی مساعد برای مشارکت معنادار عمومی ایجاد کنند.

یکی دیگر از جنبه های مهم مشارکت عمومی در میراث تاریخی، مدیریت پایدار و حفاظت از دارایی های تاریخی است. این شامل اتخاذ شیوه‌هایی است که تأثیر فعالیت‌های انسانی بر مکان‌ها و منابع تاریخی را به حداقل می‌رساند و همچنین تضمین می‌کند که این دارایی‌ها برای نسل‌های آینده حفظ می‌شوند. مدیریت پایدار همچنین شامل ترویج گردشگری مسئولانه و تشویق به استفاده از صنایع دستی و شیوه‌های سنتی به روش‌هایی است که سازگار با محیط زیست و از نظر فرهنگی محترمانه باشد.

علاوه بر این، مشوق‌هایی مانند مزایای مالیاتی یا به رسمیت شناختن تلاش‌های حفاظتی تحت رهبری جامعه می‌تواند انگیزه بیشتری برای مشارکت عمومی در این طرح‌ها ایجاد کند.

در پایان باید گفت  مشارکت عمومی در حفاظت از بناها و مکان‌های تاریخی در حفاظت از میراث‌فرهنگی یک ملت و رساندن آن به نسل‌های آینده بسیار مؤثر است.

با تقویت حس مالکیت، ترویج و انتشار دانش، پذیرش دیدگاه‌های متنوع و اجرای استراتژی‌های مشترک، تعامل با سازمان‌های دولتی، سازمان‌های غیرانتفاعی و سایر ذینفعان برای توسعه و اجرای استراتژی‌هایی برای حفاظت از دارایی‌های تاریخی جوامع می‌توانند فعالانه در حفظ و استفاده پایدار از دارایی‌های تاریخی خود مشارکت کنند.

برای دولت‌ها و سازمان‌های میراث فرهنگی ضروری است که اهمیت مشارکت عمومی را به رسمیت بشناسند و دست به دست هم با جوامع محلی برای تضمین حفاظت مؤثر از آثار تاریخی کار کنند و از حفظ این دارایی‌ها ی با ارزش و منحصر به فرد برای نسل‌های آینده اطمینان حاصل کنند.

انتهای پیام/